bijzonder einde

Nadat ik in Agra (India)zo aan de diaree geraakt ben is het op een paar dagen na eigenlijk niet meer goed geweest. Dus ik merkte direct in, en voor, Nepal dat ik vrij weinig energie meer had, maar ik had het geluk dat ik eerst nog even 400 km moest fietsen om bij een pinapparaat te komen. Dus ik moest doorfietsen om niet zonder geld te komen. Uiteindelijk ben ik in Butwal aangekomen en heb ik daar ook weer een dikke week plat gelegen. Volle bak aan de diaree en echt heeeeel ziek. Dus ik had besloten dat ik naar een ziekenhuis moest. Alleen een goed ziekenhuis zat er niet voor zover ik achter was gekomen, maar 160 km verderop had ik meer kans. Dus ik op mn laatste kracht de stad uitgefietst in de hoop dat ik een lift zou krijgen van een busje dat ik mn fiets achterin kon gooien. Maar helemaal niets!!! Dus toen dacht ik erover om m'n fiets aan de kant te zetten om toch maar in die stad te komen. Maar toen kwamen er 2 mannen naar me toe die me vertelde dat er een heeeeeeeeel duur ziekenhuis in deze stad zat met goede dokters, maar wel echt HEEL duur. Dus ik daar heen gegaan en een dokter gezien. Die heeft me helemaal nagekeken en besloten dat ik een voedselvergifteging had. Medicijnen gekregen en een rekening van 3,25 euro. Geweldig toch, zie je een dokter, krijg je medicijnen en kost dat gewoon E3,25.
Maar na een weekje daar te hebben gelegen met wat medicijnen voelde ik me weer wat beter, dus ik dacht dat het een mooi moment was om weer op de fiets te stappen. Maar dat wilde nog voor geen meter, na iets van 30 of 40 km stapte ik van mn fiets af en stond ik echt te schudden op mn benen, dus ik kon echt niet verder... Toen kreeg ik gelukkig wel een lift. Toevallig had ik die man 400 km eerder ontmoet in een hotel, dus dat was erg grappig! In Pokhara aangekomen heb ik daar een paar dagen in een hotel gelegen om een beetje bij te komen en toen ontmoette ik de eigenaar van een juweelfabriek. En die vertelde me een mooi verhaal over juwelen die naar Engeland moesten en als hij dat zou doen moest hij 250% tax betalen en toeristen hoefde daarvoor niets te betalen. En hij zou mijn ticket betalen enz. enz. En ik moest zeggen dat ik ook wel sterk behoefte had aan wat nederlands eten, dus het leek een prachtig kado wat ineens op m'n pad kwam, veel geld en even bijkomen on NL. Maar de eerste nacht sliep ik al slecht en de tweede nacht werd ik wakker met een extreem opgefokt hart, dus ik had besloten dat ik uit moest stappen voordat het te laat was. Want het geld wat ik zou krijgen daar zou ik toch niet blij dingen mee kunnen doen en ik zou weten dat ik geld had gestolen van een arm land wat het juist nu zo hard nodig heeft. Die kerel was wel echt aardig, maaar om risico's te lopen voor hem dat was geen goed plan omdat ik hier toch graag voor de klas wil gaan staan... Maarrr die dag had ik dus besloten om te vertrekken naar nederland om daar weg te zijn en om weer op krachten te komen, want ik ben nu echt een papkindje :P Voordat ik wegging wilde ik nog even mailen naar huis en heit en mem hadden me allemaal mails gestuurd dat ik daar zo snel mogelijk weg moest gaan, dus dat heb ik gedaan. Ik heb mn fiets weggegeven aan een arme visser en mn hengel ook en de rest ligt nog in het hotel.
Na een bus, trein, vliegreis van ruim 50 uur ben ik via India weer naar Nederland gevlogen.
Voor mijn lijf is het zeker weten het beste wat ik had kunnen doen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het heeeeeeeel moeilijk vind om hier weer te zijn. Mijn droom is nu even voorbij. Toen ik Boijl binnenreed werd ik eigenlijk gewoon misselijk van alle rijkdom die hier is! Niet dat boijl nou zo rijk is, maar het contrast is enorm!
Overmorgen zal ik hier even naar een dokter, want ik ben gewoon 10 kilo afgevallen en voel me nog steeds niet goed. En 10 kilo kwijt raken op mijn lijf is redelijk veel...
Als ik in Juli weer helemaal op krachten ben ga ik nog 1 maand terug naar India om het echt af te sluiten en dan gaat het echte leven beginnen.

Ik kijk er enorm naar uit om al m'n lieverds weer in mn armen te te sluiten, maar ik moet eerst even wat sterker worden en echt even weer wennen aan deze maatschappij. Ik kan niet uitleggen hoe raar en heftig het is om weer in te stromen in deze op geld beruste maatschappij...

Tot snel, ik kom jullie knuffelen :)

liefs jelmer